Paris saldırılarından kurtulanlar yaşadıklarını anlattı

Fransa'nın başkenti Paris'in yedi ayrı noktasında gerçekleşen saldırılarda 132 kişi yaşamını yitirdi, 350'den fazla insan yaralandı. Tarihinin en kanlı saldırısıyla karşı karşıya olan ülkede olağanüstü hâl ilân edildi.

Saldırıların gerçekleştiği Stade De France stadyumunda 1, Le Carillon ve Petit Cambodge restoranlarında 15, Bonne Biere adlı kafede 5, Le Comptoir Voltaire adlı restoranda 1, La Bel Equipe restoranında 19 ve Bataclan konser salonunda 92 kişi hayatını kaybetti. Fransız polisi geniş çapta operasyonlarına devam ederken ülkede korku ve üzüntü devam ediyor. Bu üzüntüyü belki de en derinde hisseden olayın tanıkları nasıl sağ kalabildiklerini anlatıyor.

PROTEZ BACAĞI SAYESİNDE KURTULDU

Gregoire Philonenko ve oğlu ABD'li grup Eagles of Death Metal'in konserini dinlemek üzere o gece Bataclan konser salonundaydı. Salonu kalaşnikofla tarayan saldırganlar bir süre sonra içeridekileri rehin aldı. Oğluyla yere yatan Philonenko, ölü taklidi yapmaya başladı. Philonenko, sonrasında yaşadıklarını BBC'ye şöyle anlattı:

"'Oğluma ben ölü bir adamım, bitti. Ben öldüm ama sen hareket etme' dedim. Terörist yanıma yaklaştı. Protez bacağıma dokundu. Direniyor muyum diye hafifçe itti. Çünkü direnmek yaşıyorum anlamına geliyordu." 

Saldırgan Philonenko'nun oğlunu da geçerek öldürmeye devam etti. Baba oğul sürünerek kaçtılar.

KONSER SALONUNDAN SON FOTOĞRAF

 

Saldırıdan önceki son fotoğraflarını sosyal medyada paylaşan Mariesha Payne (solda) ve Christine Tudhope, konser için İskoçya'dan gelmişti. Sky News'a konuşan yakın arkadaşlar, kalaşnikof sesini ilk başta konserin bir parçası olarak havai fişek zannetti. Ancak sahneye isabet eden kurşunları görünce yere yattılar.

"Çocuklarımı bir daha asla göremeyeceğimi zannettim" diyen 33 yaşındaki iki çocuk annesi Payne, saldırganın şarjör değiştirdiği sırada dışarı kaçtıklarını ve muhtemelen kaçan ilk kişiler arasında olduklarını söyledi:

"Çıktıktan sonra kafamız karıştı ve bir kilere girdik. Ancak ne olacağını bilemiyorduk. Bir süre sonra kapı açıldı. Bizi öldürmeye geldiklerini zannettik. Ancak gelen diğer kaçan insanlardı. Kendimizi korumaya alıp orada üç saat saklandık. Dışarıda olanları dinlemekten başka yapabileceğimiz bir şey yoktu.Daha sonra öğrendik ki sokağa çıksaydık ölebilirdik çünkü pencerelerden sokağa kaçanların üzerine ateş açıyorlardı."

"HEPİMİZ AYNI BOTTAYIZ"

Fransız vatandaşı Müslüman kardeşler Khaleed (solda) ve Abdallah Saadi, saldırıda iki kız kardeşini kaybetti. Khaleed, La Bel Equipe adlı restorenda bir dıoğumgününe katılan kardeşleri Holima ve Hodda ile birlikteydi. Khaleed, silah seslerini duyduğunda yere yattı. Bir ara silah sesi kesilince kafasını kaldırdı. Ancak saldırı yeniden başlayınca tekrar saklandı. "Bir dakika kadar sürdü ama çok uzundu" diyen Khaleed, bittikten sonra dışarı çıktı. Restorana geri döndüğünde herkes ölmüş veya acı çekiyordu. AP'ye konuşan kardeşlerden Abdallah ise hepimiz bu gezegende yaşıyoruz. Ölenler arasında siyahlar, Araplar ve Yahudiler de vardı. Hepimiz aslında aynı bottayız" dedi.

KANLI BLUZUNU PAYLAŞTI

Bataclan'daki konsere katılanlardan bir diğeri 22 yaşındaki Isobel Bowdery'di. Isobel, Facebook sayfasında kanlı bluzunu paylaşarak altına şunları yazdı:

“Asla başınıza gelmeyeceğini zannediyorusunuz. Bir rock konserinde sıradan bir cuma günüydü. Herkes çok mutluydu ve dans ediyordu. Bir anda içeri öndeki giriş kapısının oraya geldiler ve ateş etmeye başladılar. Naif bir şekilde şovun bir parçası sandırk. Ancak bu bir terörist saldırı değil, bir katliamdı. Düzinelerce insan önümde öldü. Yer kan havuzuna dönüştü. Yetişkin adamlar kız arkadaşlarına sarılıp ağlıyordu. Hayatlar, gelecekler, aileler bir anda parçalandı. Şoka girmiştim ve yalnızdım. Her yer kan gölüne dönmüştü. Bir saatten fazla süre cesetlerin arasında ölü taklidi yaparak hayatta kalmayı başardım. Tanımadığım insanların kanları üzerimden akıp gidiyordu. Orada öylece yatarken bir kurşunun da beni bulacağını ve 22 yıllık hayatımın sonuna geldiğimi düşündüm. Gerçek gibi değildi. Birinin bunun bir kabus olduğunu söylemesini bekledim." dedi. Saldırıda 'hayatımın aşkı' dediği erkek arkadaşını kaybeden Isobel, kendisine yardım etmeye çalışanlara, Fransız polisine, evinin kapılarını kaçanlara açanlara, Fransa halkının yanında olanlara ve üzerindeki bluzu çıkartıp kendisine yeni kıyafetler alan arkadaşına teşekkür etti.

'GERÇEK MERMİ Mİ DİYE BAKTIM'             

Jerome Bartelemy de Bataclan'da olanlardandı. O da diğer herkes gibi saldırıyı ilk başta hava fişek zannetti. Ancak CNN'e konuşan Bartelemy, arkasını döndüğünde yaşı 25'ten fazla olmayan iki adam gördüğünü söyledi:

"Bize yere yatmamızı söylediler. Yere yattık ancak ateş etmeye devam ettiler. Ben insanların altındaydım. Zaman zaman ateş etmeyi durduruyorlardı. Çok sakindiler ve bu beni çok şaşırttı. Neler olduğunu anlayamadık. Bir ara kafamı kaldırıp gerçek mermi mi diye baktım. Yakında birini öldürdüğünde gerçek mermi olduğunu anladım."

TELEFONU KURTARDI

Fransız kanalı iTele'ye konuşan Sylvestre adındaki bu adamın hayatını telefonu kurtardı. İntihar saldırısının olduğu Stade De France stadyumu yakınlarında olan Sylvestre bomba patladığı zaman telefonda konuşuyordu. Telefonu kapatmak üzereyken bombalar patlattı ve etrafa saçılan şarapnel parçalarında biri hâlâ kulağında olan telefonuna geldi. Bir diğe parça ise deri montunu deldi, karnını sıyırdı. Sylvestre telefonunu gösterek, "Bunun sayesinde hayattayım" diyor çünkü telefon olmasaydı o şarapnel başına isabet etmiş olacaktı.